0.00
คะแนน
ประเภทปก แข็ง , อ่อน กระดาษ ธรรมดา พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2485-2486 จัดพิมพ์โดย วรรนคดีสมาคม แห่งประเทสไทย ขนาด 165x230 มม. สภาพหนังสือ:กระดาษเหลืองตามขอบ มีรอยเปื้อนคราบน้ำตามขอบเล็กน้อยบางหน้า เป็นจ้ำเหลืองประปราย , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย รายละเอียดเพิ่มเติม: ชุดที่นำมาจำหน่ายเป็นการรวมเล่มปีที่ 1 12 เล่มครบชุด รวมเล่มปีที่ 2 ไม่ได้นำเล่มที่ 6 รวมเข้าไปด้วยทำให้มีปีที่ 2 เล่มที่ 6 แยกอยู่ต่างหาก 1 เล่ม รวมเป็นปกแข็งรวมเล่ม 2 เล่ม ปกอ่อน 1 เล่ม วรรนคดีสาร จัดพิมพ์โดย วรรณคดีสมาคมแห่งประเทศไทย ซึ่งรัฐบาลสมัย จอมพล แปลก พิบูลสงคราม ได้จัดตั้งขึ้นเมื่อ 27 มิถุนายน 2485 โดยท่านจอมพล เป็นนายกสมาคม มีอุปนายกคือ นายยง อนุมานราชธน(พระยาอนุมานราชธน) , นายวิจิตร วิจิตรวาทการ (หลวงวิจิตรวาทการ) และมีกรรมการที่ปรึกษาคือ พระนางเธอ ลักษมีลาวัณย์, ท่านผู้หญิง พิบูลสงคราม ฯลฯ มีเครื่องหมายของสมาคม ลักษณะเป็นรูป พระสุรัสวดี หัตถ์ถือม้วนพระคัมภีร์ ประทับเหนือดอกบัว สำนักงานใหญ่ของสมาคมตั้งอยู่ที่ ทำเนียบสามัคคีชัย จังหวัดพระนคร ผลงานบางอย่างของวรรณคดีสมาคมฯ จัดพิมพ์เป็นนิตยสารชื่อ วรรนคดีสาร โดยมีพระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าวรรณไวทยากร(พระยศในขณะนั้น) ทรงเป็นบรรณาธิการ ตีพิมพ์ด้วยภาษาวิบัติทั้งเล่ม รายละเอียดเพิ่มเติมดูได้จากlinkด้านล่าง
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!
