0.00
คะแนน
ประเภทปก อ่อน กระดาษ ธรรมดา พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2523 สำนักพิมพ์ ศิลปวัฒนธรรม จำนวนหน้า 76 หน้า พร้อมภาพสีบนกระดาษอาร์ตมันเป็นดาราลิเกทางโทรทัศน์ อาทิ สมศักดิ์ ภักดี ขนาด 190x260 มม. สภาพหนังสือ:ปกมอมแมม ถลอก ยับ เล็กน้อย ตามภาพ , กระดาษเหลืองตามขอบ และ เป็นจ้ำเหลืองประปรายบางหน้า , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย รายละเอียดเพิ่มเติม: นิตยสารศิลปวัฒนธรรม ตีพิมพ์ฉบับที่ 1 ปีที่ 1 เมื่อเดือนพฤศจิกายน 2522 ด้วยฝีมือของ สุจิตต์ วงษ์เทศ (ศิลปินแห่งชาติ สาขาวรรณศิลป์ (กวีนิพนธ์) ประจำปี พุทธศักราช ๒๕๔๕ ) ตีพิมพ์เรื่องราวเกี่ยวกับ ประวัติศาสตร์ โบราณคดี ศิลปวัฒนธรรมไทย มายาวนานต่อเนื่องจนถึงปัจจุบัน เรื่องตามสารบัญดังนี้ -ปก ลิเก ถ่ายภาพโดย วิพัฒน์ ชัยประเสริฐวิทย์ -ต้นตระกูล "บุนนาค" มาจากอิหร่าน(เปอร์เซีย) โดย สุจิตต์ วงษ์เทศ -พระเจ้าตาก(สิน) และเจ้าพระยาจักรี มุสลิมสองพ่อลูก -ลิเกก็มีเค้ามาจากอิหร่าน(เปอร์เซีย) โดย ทองเบิ้ม บ้านด่าน -ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ดู-ลิเกและเล่น-ลิเก โดย คึกฤทธิ์ ปราโมช -ทวน สีแดง แยงลิเก โดย ทองเบิ้ม บ้านด่าน -ชีวิตและงานพ่อครูดอกดิน เสือสง่า "ลิเกรานิเกลิง" โดย เจนภพ จบกระบวนวรรณ -ต่อไปนี้ไม่มีหอมหวล ราชาลิเกเมืองไทย โดย สันติภพ เจนกระบวนหัด -พบขุนวิจิตรมาตรา โดย ดาราวัลย์ เกษทอง -"คนทำว่าว ต้องรักว่าว ถนอมว่าว" โดย เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์ -สโมสรศิลปวัฒนธรรม -จดหมายถึงบรรณาธิการ โดย สุจิตต์ วงษ์เทศ
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!