0.00
คะแนน
ประเภทปก อ่อน กระดาษ ธรรมดา พร้อมภาพประกอบ พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2514 หนังสือที่ระลึกในงานสังสการศพ นายโกมล คีมทอง อดีตครูใหญ่โรงเรียน เหมือง ห้วยในเขาบ้านส้อง จ.สุราษฎร์ธานี ณ ฌาปนสถาน วัดประยุรวงศาวาส วันที่ 1 มิถุนายน 2514 จำนวนหน้า 528 หน้า ขนาด 190x240x30 มม. สภาพหนังสือ:ปกมอมแมม มีรอยถลอก ยับ เป็นจ้ำหลืองประปราย ตามภาพ , กระดาษเหลืองตามขอบ มีรอยเปื้อนคราบน้ำตามขอบบางหน้า และ เป็นจ้ำเหลือง ประปรายบางหน้า , สันหนังสือเหลืองเข้ม และเป็นจุดเหลืองประปราย รายละเอียดเพิ่มเติม: นายโกมล คีมทอง อดีตครูใหญ่โรงเรียน เหมืองห้วยในเขาบ้านส้อง ซึ่งถูกลอบ สังหารนั้น ชื่อของเขาถูกนำไปตั้งเป็นชื่อของมูลนิธิ และเป็นสำนักพิมพ์ที่ผลิตงานมี คุณภาพสู่สังคมอย่างต่อเนื่อง เขายิ่งใหญ่และน่ายกย่องสรรเสริญเพียงใด โปรดอ่าน จากหนังสือเล่มนี้ พร้อมอ่านคำวิจารณ์แนบท้ายของส.ศิวรักษ์ ที่แนะนำหนังสือเล่มนี้ ในสตรีสาร ภายในเล่มได้แบ่งออกเป็น 3 ภาคดังนี้ ภาคแรก ได้พยายามรวบรวมงานนิพนธ์ของโกมลมาตีพิมพ์ไว้ทั้งหมด ภาคสอง เป็นการเลือกเอาจดหมายที่โกมลมีถึงบุคคลต่าง ๆ มารวมพิมพ์ไว้ ถ้าหาคำ ตอบจากอีกฝ่ายหนึ่งได้ก็ให้คัดมารวมไว้ด้วยบ้าง ภาคสาม เป็นเรื่องที่ผู้อื่นพูดถึงโกมล เขียนถึงโกมล ซึ่งรวมตั้งแต่คำไว้อาลัย ประวัติ พระธรรมเทศนาหน้าศพ ไปจนถึงบทความต่าง ๆ ที่ตีพิมพ์ในหน้าหนังสือพิมพ์
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!
