0.00
คะแนน
พระนิพนธ์ของ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าจุลจักรพงษ์ ประเภทปก แข็ง พร้อมใบหุ้มปกชนิดถ่ายสำเนาสีลงบนกระดาษอาร์ตมัน กระดาษ ปอนด์ พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2496 สำนักพิมพ์ อุดม จำนวนหน้า 780 หน้า ขนาด 110x160 มม. สภาพหนังสือ:ปกมีรอยกระแทกตามขอบและมุม เล็กน้อยตามภาพ , กระดาษเหลืองตามขอบ และ เป็นจ้ำเหลืองประปรายบางหน้า ช่วงต้นเล่มมีรอยเปื้อนคราบน้ำที่มุมล่างขวาเล็กน้อย , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย , ตัวเล่มสภาพค่อนข้างดี รายละเอียดเพิ่มเติม: เป็นหนังสือที่ได้ประมวลบทนิพนธ์ต่างๆซึ่งได้นิพนธ์ขึ้นในเป็นชุดต่อเนื่องจากเล่ม 2 ที่ตีพิมพ์ไว้เมื่อปี พ.ศ.2493 และยังได้รวมบทนิพนธ์ชุด "จดหมายจากเมืองอังกฤษ" ของพระองค์ผู้นิพนธ์ ที่ใช้นามปากกาว่า "มุสิกะจักร์" มารวมพิมพ์ต่อเป็นชุดครบสมบูรณ์ในตอนต้นของเล่มนี้อีกด้วย หมวดหมู่ของเรื่องตาม สารบาญ มีดังนี้ ภาคที่ 1 จดหมายจากเมืองอังกฤษ ฉบับที่ 58 ถึง 69 รวม 12 ฉบับ ภาคที่ 2 วิจารณ์ -พระราชหัตถ์เลขาพระบาทสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว และลายพระหัตถ์ สมเด็จพระปิตุจฉาเจ้าสุขุมาลมารศรี พระอรรคราชเทวี -ระหว่างยมราชกับทะเลลึก -โรเมโอและจูเลียต -ลักษณะของหัวหน้า ภาคที่ 3 สมาคม -นักเรียนที่อังกฤษประชุมกันอย่างไร -การประชุมสมาคมและสโมสรยานยตร์ทั่วโลก ภาคที่ 4 พระราชวงศ์อังกฤษ -การติดต่อระหว่างนายกรัฐมนตรีกับพระเจ้าแผ่นดินในระบอบรัฐธรรมนูญ -ภาพใกล้ชิดพระเจ้ายอร์ชที่ 6 ภาคที่ 5 ไขข่าวอังกฤษ ภาคที่ 6 ไขข่าวทั่วโลก
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!
