0.00
คะแนน
ผลงานของ เดือนวาด พิมวนา (พิมใจ จูกลิ่น เจ้าของรางวัลวรรณกรรมสร้างสรรค์ยอดเยี่ยมแห่งอาเซียน (ซีไรต์) ประจำปี พ.ศ. 2546 จากนวนิยายเรื่อง ช่างสำราญ) ประเภทปก ปกอ่อน กระดาษ ปอนด์ พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2538 สำนักพิมพ์ สามัญชน จำนวนหน้า 240 หน้า ขนาด 125x185 มม. สภาพหนังสือ:ปกถลอก ยับ มีรอยฟองอากาศเล็กน้อยตามภาพ , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย , ตัวเล่มสภาพค่อนข้างดี รายละเอียดเพิ่มเติม: หนังสือเล่มสอง ได้รับยอมรับว่าเป็นผลงาน คุณภาพ ในความหมายเคร่งครัด แท้จริง โดยเฉพาะ เรื่องสั้นถึงห้าเรื่องที่รวมอยู่ในเล่มนี้ เดือนวาด พิมวนา ได้แสดงออกบอกให้เห็นถึงความสนใจในการสำรวจตรวจสอบภาวะเบื้องลึกของมนุษย์อย่างเอาจริงเอาจัง ในขณะเดียวกันก็คล้ายจะยืนยันว่า ถึงที่สุดแล้ว สถานการณ์หนึ่ง ๆ จะเป็นตัวกระตุ้นโฉมหน้าที่แท้ของคนเราออกมาเอง อย่างชนิดที่ปิดบังเท่าไรก็ไม่สำเร็จ อีกนัยหนึ่ง อาจกล่าวได้ว่าผลงานของเดือนวาดเล่มนี้ คือความพยายามในการทำความเข้าใจต่อภาวะมนุษย์อย่างถึงที่สุด สารบัญ -บันทึกจากตัวละคร -บันทึกผู้เขียน -คำอุทิศจากผู้เขียน -ผู้รอคอย -เด็กหนุ่ม -ทางแสงจันทร์ -อำนาจ -ในกำแพง -ความรื่นรมย์แห่งชีวิต -ผู้บรรลุ -หนีงสือเล่มสอง -คุณหมอ -รอยภาพ -ในความมืด -ในแสงสว่าง -ฤดูหนาว -เด็กไม้ -กาละแห่งการงาน
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!
