0.00
คะแนน
ผลงานของ พลตรี ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช -ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำ พ.ศ. 2528 (ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์คนแรกของประเทศไทย) -บุคคลสำคัญของโลก ใน 4 สาขา ได้แก่ การศึกษา วัฒนธรรม สังคมศาสตร์ และสื่อสารมวลชน ของ องค์การยูเนสโก ประเภทปก อ่อน กระดาษ อาร์ตมัน พิมพ์สี่สีตลอดเล่ม พิมพ์ครั้งที่ 1 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.- สำนักพิมพ์ สยามรัฐ จำนวนหน้า ประมาณ 50 หน้า จำนวนหน้า 185x250 มม. สภาพหนังสือ:ปกมอมแมมเล็กน้อยตามภาพ , ใบรองปก-หลังปก เป็นจ้ำเหลืองประปราย และมีลายเซ็นต์เจ้าของเดิมที่ใบรองปก , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย , ตัวเล่มสภาพค่อนข้างดี รายละเอียดเพิ่มเติม: เรื่องราวที่ อาจารย์หม่อม เขียนขึ้นเมื่อวัย 74 ปี ว่ามีกิจกรรมทำอะไรบ้างในวัยปูนนี้ พร้อมภาพประกอบดอกไม้สีสวยๆ จำนวนมาก แก่ด้วยกัน อยู่กันมาแต่ลืมตาเห็นชีวิต เข้าใกล้ชิดไม่เคยพรากจากไปไหน ถึงสังขารเปลี่ยนแปรไปตามวัย จากลูกหมาเป็นหมาใหญ่ถึงวัยชรา แต่จิตใจไม่แปรตามสังขาร ยังกล้าหาญจงรักสมศักดิ์หมา ในยามทุกข์ ทุกข์ร่วมด้วยกันมา ในยามสุขปรีดาด้วยรู้ใจ ยามเจ็บไข้ได้ป่วยก็ช่วยเฝ้า ยามนอนหลับใครจะเข้ามาไม่ได้ กินข้าวช้ามาเรียกด้วยห่วงใย หากนอนดึกวอนให้เข้าหลับนอน...
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!