0.00
คะแนน
ผลงานของ พลตรี ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช -ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์ ประจำ พ.ศ. 2528 (ศิลปินแห่งชาติสาขาวรรณศิลป์คนแรกของประเทศไทย) -บุคคลสำคัญของโลก ใน 4 สาขา ได้แก่ การศึกษา วัฒนธรรม สังคมศาสตร์ และสื่อสารมวลชน ของ องค์การยูเนสโก ประเภทปก อ่อน กระดาษ ธรรมดา พิมพ์ครั้งที่ 2 ปีที่พิมพ์ พ.ศ.2536 สำนักพิมพ์ สยามรัฐ จำนวนหน้า 234 หน้า ขนาด 125x180 มม. สภาพหนังสือ:ปกมอมแมม ถลอก ยับ เป็นคราบเหลืองตามขอบเล็กน้อย ตามภาพ , ใบรองปก-หลังปก เป็นจ้ำเหลืองกระจาย , สันหนังสือเหลือง และเป็นจุดเหลืองประปราย รายละเอียดเพิ่มเติม: เรื่องสั้นคึกฤทธิ์ ได้รับคัดเลือกให้เป็น หนังสือดี 100 เล่มที่เด็กและเยาวชนไทยควรอ่าน กลุ่มเด็กและเยาวชนวัย 13-18 ปี (แบ่งตามประเภทเป็น กวีนิพนธ์, เรื่องสั้น, นวนิยาย) เรื่องสั้นเหล่านี้ส่วนใหญ่ ม.ร.ว.คึกฤทธิ์ ปราโมช ได้เขียนไว้นานแล้วและได้รับการตีพิมพ์ลงในหนังสือต่าง ๆ ในกาละและโอกาสต่าง ๆ กัน โดยเรื่องเด่นในเล่มที่คนกล่าวขวัญถึงคือเรื่อง "มอม" ภายในเล่มประกอบด้วย 23 เรื่องสั้น ดังนี้ -น้ำตานักการเมือง -เรื่องสั้นสมัยหิน -นี่ไงขุนนาง -ราชสีห์กับหนู -มอม -คนรู -เรื่องผีผี -บ้านนอกเข้ากรุง -หมาตำรวจ -แผ่นดินมหัศจรรย์ -ไม่เชื่อ ไม่จริง -เกาะร้างทางรัก -บ้านแขนขาด -ต้นตระกูลไทย -นรกที่สวรรค์ลืม -อีสปสามมิติ -ฆาตกรรมจากก้นครัว -กบกายสิทธิ์ -ศิลปินเอก -ชาติหน้ามีจริงนะเออ -มาณวิการำลึกชาติ -ฟางเส้นสุดท้าย -หยดหนึ่งของทะเล
ร้านสุหนังสือเก่า ร้านหนังสือเล็กๆ ในโลกออนไลน์ที่มุ่งมั่นจะให้ "หนังสือ" สิ่งที่เจ้าของร้านรักและทำให้เป็นผู้เป็นคนมาได้จนทุกวันนี้ ให้กระจายไปสร้างความสุข ทุกหนทุกแห่งในประเทศนี้เท่าที่โครงข่ายอินเตอร์เน็ตและไปรษณีย์จะอำนวย
ความเป็นมาของร้าน เริ่มต้นจากเมื่อประมาณปี 2542 หนอนหนังสือหนุ่มที่อยากทำธุรกิจซื้อ-ขายหนังสือบนอินเตอร์เน็ต โดยในช่วงแรกก็นำหนังสือที่ตนเองมีออกขายตามเวปบอร์ดต่าง ๆ เช่น bookcyber.com , pantip.com , thai2hand.com , sanook.com ฯลฯ ในนาม book2hand และก็เริ่มสะสมหนังสือมาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันหนึ่งชีวิตเปลี่ยนแปลงไป มีคนก้าวเข้ามาร่วมชีวิตด้วยอีกคนหนึ่งซึ่งชื่อของเธอก็คือชื่อของร้านนี้นั่นเอง วันนั้น วันที่ผมบ่นเรื่องอิจฉาคนที่สามารถสั่งซื้อหนังสือทั้งเก่า ใหม่ได้จากทั่วทุกมุมโลกจาก e-bay, amazon และเวปอื่น ๆ แต่ทำไมเมืองไทยเราจึงไม่ค่อยมีเวปเช่นนี้เลย เธอคนนั้นสนับสนุนความคิดและอนุมัติให้เปิดร้านเป็นเรื่องเป็นราวในนาม "ร้านสุหนังสือเก่า" โดยลึกๆแล้ว เธอหวังว่าจะลดพื้นที่ในการจัดเก็บหนังสือในบ้านลงและได้เป็นเงินหมุนเวียนกลับมาใช้จ่ายในบ้านบ้าง แต่ถึงวันนี้ เธอคนนั้นยอมรับแล้วว่าคิดผิดเพราะเนื้อที่ในบ้านไม่ได้เพิ่มขึ้น แต่กลับลดลงและยังกระจัดกระจายออกไปสู่จุดอื่นๆ ทั่งที่เธอรู้และไม่รู้อีกเป็นจำนวนมาก!!!