พระบูชาหลวงพ่อทองคำ หน้าตัก 5 นิ้ว วัดบางปิ้ง อำเภอ เมือง จังหวัดสมุทรสาคร เสริมสิริมงคลชีวิต

TBS234

 

พระบูชาหลวงพ่อทองคำ วัดบางปิ้ง

 

หน้าตัก 5 นิ้ว ( เนื้อทองเหลืองรมมันปู )

 

ตำบล นาดี

 

อำเภอ เมือง จังหวัดสมุทรสาคร เสริมสิริมงคลชีวิต

 

 

 

วัดบางปิ้งนี้สร้างใน พ.ศ. ใด ไม่ปรากฏหลักฐานแน่ชัด ผู้ที่มีอายุ ๘๐ ปีขึ้นไป บอกว่าสมัยที่ยังเป็นเด็ก จำความได้ว่าวัดนี้ได้มีอยู่แล้ว ซึ่งชาวบ้านในละแวกนั้นเรียกว่า “วัดหัวป่า” ในสมัยนั้นรอบวัดเป็นป่าทั้งหมด และมีต้นไม้ชนิดหนึ่งเรียกกันว่าต้นปิ้ง เป็นต้นไม้มีหนามแหลมมาก  ขึ้นอยู่เป็นจำนวนมาก ชาวบ้านจึงเรียกชื่อวัดนี้อีกว่า  วัดดงปิ้ง หรือวัดบางปิ้ง จนปัจจุบัน อีกนัยหนึ่งกล่าวกันว่า ห่างไปทางตะวันตกประมาณ ๔ กิโลเมตร มีวัดอีกวัดหนึ่ง คือวัดบางปลา ซึ่งอยู่ติดกับแม่น้ำท่าจีน เล่ากันว่าชาวบ้านในสมัยนั้น เมื่อไปหาปลาในแม่น้ำ         ท่าจีน แถว ๆ วัดบางปลา ซึ่งสมัยนั้นมีปลาชุกชุมมาก เมื่อเดินทางกลับบ้าน ต้องเดินลัดเลาะป่าเป็นระยะทางไกล กว่าจะถึงบ้านก็มือค่ำ เพราะเหตุนี้เองชาวบ้านจึงเรียกกันว่า “บางปิ้ง” วัดนี้เดิมทีแรกผู้สร้างอุโบสถคือเถ้าแก่หวานร่วมกับคุณยายจันทร์ ช่วยกันออกทุนทรัพย์ เมื่ออุโบสถหลังแรกทรุดโทรมจนใช้การไม่ได้ คุณพ่อพุ่มและคุณแม่รอด จันจู จึงได้ออกทุนทรัพย์สร้างอุโบสถหลังที่  ๒ ขึ้น และอุโบสถหลังที่ ๒ นี้ก็ทรุดโทรมเป็นอันมากแล้ว และได้รับการบูรณะใหม่ในปี พ.ศ. ๒๕๓๕ แล้วเสร็จเมื่อ พ.ศ. ๒๕๓๖
 

 

วัดบางปิ้งมีที่ดินเป็นที่ตั้งวัด ๑๗ ไร่ ภายในวัดมีอาคารเสนาสนะ คือ อุโบสถ ศาลาการเปรียญสองชั้น ศาลาฌาปนสถาน ศาลาอเนกประสงค์ ๓ หลัง หอสวดมนต์ โรงเรียนพระปริยัติธรรม ศาลาปฏิบัติธรรม โรงครัว หอฉัน ๒ ชั้น กุฏิเจ้าอาวาส ๒ ชั้น กุฏิสงฆ์ ๒ ชั้น ๑๒ หลัง กุฏิแม่ชี ๑ หลัง หอกลอง หอระฆัง  ๒ หลัง วิหารหลวงปู่ชิต บ่อน้ำบาดาล ถังเก็บน้ำฝน และมีที่ซึ่งเป็นธรณีสงฆ์จำนวน ๑๑ ไร่ อยู่ห่างจากวัดประมาณ ๑ กิโลเมตร ซึ่งสร้างเป็นสถานที่ปฏิบัติธรรมและบรรพชาสามเณรภาคฤดูร้อน ภายในมีเสนาสนะ คือ ศาลากลาง-ทรงไทย ศาลาปฏิบัติธรรม กุฏิ ๑ หลัง ห้องน้ำ ๑๕ จุด


ปูชนียวัตถุ


            วัดนี้มีพระพุทธรูปปางมารวิชัย เป็นพระประธานในอุโบสถ ซึ่งเป็นที่รู้จักกันดีว่า หลวงพ่อปู่ทองคำ    เป็นพระพุทธรูปที่เก่าแก่และพุทธลักษณะสวยงามมาก ประวัติความเป็นมาของพระประธานในอุโบสถ ผู้แก่ผู้เฒ่าเล่าว่า “มีนายโต๊ะ  นายยัง  แจวเรือไปขายของที่บางกอก  กรุงเทพฯ แถวบางกอกน้อย สมัยที่ยังไม่เจริญ  ไปพบพระพุทธรูปตั้งอยู่กลางป่าเป็นวัดร้างสมัยนั้น ปัจจุบันนี้คือวัดสังข์กระจายในสมัยปัจจุบัน นายโต๊ะและนายยัง        จึงขอชาวบ้านมา โดยการใช้กระดานท้องเรือรองใต้ฐานและเอาเชือกขว้างแล้วล่มเรือให้น้ำเข้า เอาพระลงเรือ                       แล้วก็วิดน้ำออก แล้วก็แจวเรือกลับมายังบางปิ้ง ที่ฐานพระมีชื่อพรหมมาทองคำ จึงเรียกติดปากกันมาว่า “หลวงปู่ทองคำ” อายุราว ๓๐๐ ปี ในการสร้างสมัยอยุธยาตอนปลาย” ประชาชนในตำบลนาดีและใกล้เคียงให้ความเคารพนับถือ เมื่อมีเรื่องเดือดร้อนมักจะพากันมาพึ่งความศักดิ์สิทธิ์ของหลวงพ่อปู่ ทองคำอยู่เสมอ ๆใกล้กับอุโบสถมีรูปเหมือนของหลวงปู่ชิต หล่อด้วยโลหะสัมฤทธิ์ประดิษฐานอยู่ในวิหาร ซึ่งหลวงพ่อเป็นที่เคารพนับถือกันมาก เพราะเมื่อตอนที่ท่านยังมีชีวิตอยู่นั้น ลูกศิษย์หลวงพ่อที่มากที่สุด ก็คือพวกทหาร เพราะท่านเป็นอาจารย์ที่โด่งดังในการสักยันต์ เป็นหมอยาผู้เชี่ยวชาญด้านยาแผนโบราณ ใครเจ็บไข้ได้ป่วยสมัยนั้นมักจะมาให้หลวงพ่อรักษาอยู่เป็นประจำ นอกจากที่กล่าวมาแล้ว ในวัดยังมีพระพุทธรูปขนาดหน้าตักกว้าง ๓๐ นิ้ว เป็นพระพุทธรูปที่เก่าแก่ ทางวัดได้เก็บรักษาไว้กันขโมย และยังมีพระปางทรมานกายอีก ๑ องค์ เป็นพระที่เก่าแก่มาก ขนาดหน้าตักกว้าง ๒๙ นิ้ว สูงประมาณ ๓๕  นิ้ว